Dag Carla,
Tijdens je afscheidsdienst had ik dit willen vertellen. Door alle emoties was ik hiertoe niet in staat.
Daarom schrijf ik het nu hiervoor je neer.
Lieve Carla, lieve, leuke, een beetje gekke Carla met soms een “bek als een scheermes” en een groot hart van goud voor mens en dier. Wat zullen wij je missen, Gerrit, Ruben, de meiden Tessa, Sanna en natuurlijk ikzelf. Wat ga ik je missen.
Al in mijn vroegste kinderherinneringen kom je voor. Altijd papte je met mij om. Samen douchen bij Papa en mama in de van Beuningenstraat, zo lang dat het bij de buurvrouw blank stond. Ook haalde je mij regelmatig uit de kleuterschool en gingen we zwemmen in het pierenbadje in het park. Zo zijn er nog veel meer fijne herinneringen.
Toen we naar Friesland verhuisden veranderde het contact hierdoor. We zagen elkaar natuurlijke niet zo vaak meer en gingen op een gegeven moment elkaar brieven schrijven. Ik heb ze allemaal nog en jij die van mij vertelde je laatst nog. Ook ontving ik regelmatig pakketje van je met leuke dingetjes van 4711, dat was altijd een feestje. Van tijd tot tijd zagen we elkaar tijdens de bezoeken met papa en mama aan oma of jullie op de Schoolstraat , de Baarsjesweg of op de camping in Opperdoes. Natuurlijk ook niet te vergeten mijn logeerpartijtjes bij oma en jou en Bertus. Jullie trouwdag herinner ik mij ook nog goed, ik droeg een blauw/wit zelf-gehaakt rokje dat ik speciaal van jou gekregen had.
Toen ik ouder werd vervlakte het contact wat meer maar het gevoel was er altijd. Altijd was je “mijn tante” Carla, mijn tante waarmee ik een speciale band voelde en klik had.
Je kwam op bezoek na de geboorte van mijn meiden Tessa en Sanna. Ook was je er na het overlijden van mama, nu 6 jaar terug. Sindsdien is het contact ook weer veel sterker geworden.
Bezoekjes over en weer op verjaardagen , met de feestdagen en op de camping in Andijk en Kraggenburg. Waar we als gezin zelf ook verschillende keren hele fijne dagen hebben mogen doorbrengen.
Nooit vergeet ik die keer dat we samen met de meiden naar het Katten café in Amsterdam zijn geweest voor jou als verjaardagscadeautje. Want onze grote liefde voor katten is ook iets wat we delen.
Nou dat was een feest. De meiden hebben het er nog steeds over je “gebekte” opmerking naar een vrouw die chagrijnig reageerde omdat dat ze door ons gegiebel niet haar telefoongesprek kon voeren. “Moet ze nou die gleuf” zei je, echt een typische Carla opmerking.
Tijdens en tussen je ziekenhuis opnames door zochten we elkaar ook regelmatig op. Ook de meiden zijn gek met je, zien zoveel van hun oma in je terug, alleen jonger en nog een beetje gekker, hun oma 2.0 zeggen ze.
Voor mij ben je naast mijn lieve, speciale “tante” Carla ook het laatste stukje tastbare verbinding met mijn moeder.
En nu, nu ben je hier niet meer, nu ben je plotsklaps weg en moet ik dit alles missen. Dat doet pijn, dat geeft zo’n leegte, zo’n verdriet.
Maar Ik laat je gaan, ik laat nu je los, nu ben je ergens anders. In een wereld waar geen pijn en ongemak meer is. Ergens tussen de maan en de sterren, in de tuin waar eeuwige bloemen bloeien.
Lieve, lieve Carla bedankt voor wie je was, bedankt dat je mijn speciale “tante” Carla was en dat je mij speciaal heb doen voelen.
Dag lieve, lieve Carla,
Dikke kus van je nichie,
Ilse
Ps. We houden een oogje op Bertus( en Max ) en geef dierbaren van mij die je tegenkomt een dikke knuffel.
geschreven op 03 augustus 2022 door Ilse de Vries-Kouwenberg